Wideo. Historia Olgi Szaninej, utalentowanej nauczycielki z miasta Kurachowe

Córka rannej Olgi Szaninej, Julia Boczarowa, w wywiadzie dla FFU opowiedziała tragiczną historię swoich rodziców. Fundacja pokrywa koszty na zakupy potrzebnych dla pacjentki implantów – zestawu akcesoriów do osteosyntezy złamanej dystalnej części lewej kości udowej, czyli płytki i śruby korowe samogwintujące.

W zwykłych czasach Olga była znana jako utalentowana i doświadczona nauczycielka oraz metodysta w przedszkole „Sonechko”. Przez 40 lat uprawiała ulubiony zawód, pisała instrukcje metodyczne, inne nauczycieli przyjeżdżali do niej na szkolenia.

Przypominać sobie ojca dla Julii jest bardzo trudno. Miał 68 lat w chwili śmierci. Nie chciał przejść na całkowitą emeryturę, dodatkowo prowadził wykłady dla swoich uczniów o energetyce cieplnej i ochronie pracy, więc pracował do końca życia.

6 kwietnia rodzice Julii razem z kotami opuścili rodzinne miasto Kurachowe, do niego już zbliżali się rosyjskie żołnierzy. W sąsiednim mieście Maryinka wtedy było zniszczono 90% całej miejscowości. Została tylko jedna droga żeby opuścić miasto, więc małżonkowie Szaniny wzięli na siebie ryzyko wyjechać.

Lecz tylko matka miała „szczęście” dostać się do Dniepra. W bardzo trudnym stanie. Kiedy wreszcie wtoczyli się do jednego z licznych block-postów, eksplodowała mina kasetowa. Ojciec Julii doznał ataku serca. Zginął na miejscu, naciskając pedał gazu. Samochód z dużą prędkością wjechał w ogrodzenie blok-postu.

Matkę uratowało tylko to, że siedziała za ojcem na tylnym siedzeniu. Według opowiedzi córki przednia część samochodu ojca była całkowicie zniszczona.

Olga Semeniwna została ciężko traumowana. Kobieta doznała licznych obrażeń, w tym uszkodzenia żebrów, strzaskania kolana, uda i szczęki, uderzenie trafiło w klatkę piersiową. Przede wszystkim lekarze musieli ratować serce, ponieważ mogło nie wytrzymać.

„Mama przez trzy tygodnie przebywała na oddziale intensywnej terapii w mieście Dniepr. W trakcie leczenia odbyło się odnowienie szczęki, ręki i nogi… Stan kobiety ustabilizował się mniej więcej po miesiącu, około 6 maja”, – wspomina córka.

Następnie, jej matka została przeniesiona do szpitala w Humaniu, przecież wtedy zaczęły się drgawki oraz problemy z oddychaniem. Bronchoskopia wskazała na zwężenie tchawicy. Kobietę skierowali do Kijowa. W Kijowie chirurdzy torakalne opiekowali się kobietą, jednocześnie przeprowadzili operację z przymocowania płytek.

Julia Bocharova dziękuje Bogowi, że jej matka przeżyła. To jest prawdziwy cud, że Olga Semenivna przeżyła, ponieważ samochód, którym jechali jej rodzice, już nie dadzą się naprawić.

Obecnie Olga przebywa w szpitalu w Kijowie, w którym przeszła już potrzebną operację lewego uda przez założenie płytki do osteosyntezy w miejscu złamania.

Córka Olgi marzy, że jej matka odzyska zdrowie i będzie chciała powrócić do normalnego życia, w tym podróżować do Portugalii, po raz pierwszy zobaczyć wnuka, a po zakończeniu wojny przyjechać z powrotem do ojczystego Doniecku.

„Nigdy nie widziała swego wnuka, mojego syna. Jedynie online przez wideorozmowę. Chcę, żeby przyjechała do niego, to mogłoby jej wspierać. Chcę, żeby miała chęć do tego życia. Teraz nie widzi siebie bez ojca, nie ma możliwości by pracować, ponieważ nie jest w stanie wrócić się do pracy. Jednak że 60 lat to tylko początek” – mówi Julia.